• 

تو..آری تو...شاپرک تنهایی شبهای من...
آری با تو ام...شقایق لحظه هایم...
تو...تویی که همه وجودم را وقف تو کرده ام...
آری تو...رخساره ...یکی از نامهای تو...که دنیا را به رخسارت نمی فروشم...
تو...همسرم...نفسم...زندگیم...اما چه بگویم به خدای خودم...
که تو را از من گرفت...و من ...تنها...بی آنکه گله ای از کسی کنم...
فقط دلم برای تو میتپد...تویی که نیستی...نفس نمیکشی...
میان آغوش خاکی سرد...
و من اینجا...درون اتاق عاشقانمان...فقط با تو سخن میگویم...
بی آنکه جوابی بدهی...بی آنکه اشکهایم را پاک کنی...
یادت هست...تا برایم آواز نمیخواندی...خوابم نمیگرفت...
حال با ناله خودم به خواب میروم...
گاه خودم هم نمیدانم برای چه زنده ام...
تو که نیستی...من به امید چه کسی شب را صبح کنم...
فردا چه کسی در انتظار من است...
اما...چیزی بگویم...فاطمه جانم...
هنوز هم صبحها که چشم میگشایم...چشمهایت را در اولین پلک میبینم...
و دیگر هیچ...

عشقم...اینبار تو را میان نوشته هایم...گیر خواهم انداخت...تو را میان شقایقها بازی خواهم داد...تا قدری کم شود...از دلتنگیهایم

زمان گذشت بدون توجه به چیزهای کوچکی که کم هم نبودند
چیزهای کوچکی که حداقل می توانستند تحمل کردن زندگی را آسان تر کنند
گاهی فرصت نبود
گاهی حوصله
و من خیلی دیر این را فهمیدم
خیلی دیر

تو را دیدم ...مثل همیشه لبخندی برلب داشتی...موهایت را پریشان کردی...دلم پریشان شد...تنها بودی...با همان لباس سفید...باران تنت را خیس نوازش کرده بود...اندام زیبایت بر اثر باران لطیف و دلربا بود...من هم ...مثل همیشه با دیدنت...مست و بیقراری کردم...همانند مرغ عشق دورت میگشتم و با صدایم مستت میکردم...و تو با حالت خاصی شانه میکردی...بیقراری مرا...من غرق تمنا و شور بودم...و تو غرق تماشای من...من آواز عشقمان را سر دادم...به تو گفتم منو عاشق نکن ...دیوونه میشم...منو از خونه آواره نکن...بیخونه میشم...به تو گفتم...نگفتم...به تو گفتم...نگفتم...و آسمان چشمهایت شروع به باریدن کرد...آرام و بی خود نزدیک شدی...مرا در آغوش گرفتی...و سر به شانه هایم گذاشتی...و اشک عشق را سرازیر کردی...و چه حال و هوایی بود...میان جنگل عشق...

 

 

 

 

 

بايد حرف بزنيم 

گفت و گو کنيم 

زندگي را دوست بداريم 

و بي‌ترس و انتظار

اندکي عاشقي کنيم

مـرا بـبـوس !
تـا یاسهای سپید...
شـعـر تـازه ای بـخـواننـد ...

ضبط میکنــم تمــام حــرف هــایــت را

نـه بــرای روزهای بی تـو بـودن

صدایت آنقدر آرامــم میکـند

کـه یـادم میـرود بایـد نفس بکشــم...

...دلم برای تو که نه!
...برای روزهای با هم بودنمان تنگ شده
...برای تو که نه!
...برای “مواظب خودت باش” شنیدن تنگ شده
...برای تو که نه!
...ولی برای دلی که نگرانم میشد تنگ شده
...راستش! برای اینها که نه
...دروغ چرااا...برای خودت
دلم خیلی تنگ شده...

دخترک گامهایش را آرام آرام بسویم بر میداشت...

کجایی ؟
"یک کلمه نیست،خیلی معنی داره
گاهی...
کجایی یعنی چرا سراغم نمییای
؟چی کار میکنی؟
چرا نیستی؟دلم تنـــــــــــگ شده...